Ο Θνητός Αθάνατος - Μαίρη Σέλλεϋ | Ηχητικό Βιβλίο Ελληνικά - Audiobook

Τίτλος πρωτότυπου: Mary Wollstonecraft Shelley "The Mortal Immortal" (1833)

Το «The Mortal Immortal» αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα ονόματι Winzy, ο οποίος πίνει ένα ελιξίριο που τον κάνει αθάνατο. Αρχικά, η αθανασία φαίνεται να του υπόσχεται αιώνια ηρεμία. Ωστόσο, σύντομα γίνεται φανερό ότι είναι καταδικασμένος να υποφέρει αιώνια ψυχολογική βασανιστήρια, καθώς όλα όσα αγαπά πεθαίνουν γύρω του.

Η ιστορία ανατέθηκε το 1833 για το The Keepsake, ένα σημαντικό λογοτεχνικό ετήσιο περιοδικό που συνδύαζε μικρά διηγήματα και ποίηση με υψηλής ποιότητας χαρακτικά έργα τέχνης. Ήταν μία από μια σειρά παρόμοιων αναθέσεων. Η Σέλλεϋ πούλησε είκοσι ένα διηγήματα σε ετήσια περιοδικά σε διάστημα δεκαεπτά ετών, με περισσότερα από τα μισά από αυτά να δημοσιεύονται στο The Keepsake. Για αυτή την ιστορία, η Σέλλεϋ έλαβε μια χαρακτική με τίτλο Bertha, από έναν πίνακα του Χένρι Π. Μπριγκς που χαράχθηκε από τον Φρέντερικ Μπέικον, ο οποίος απεικονίζει έναν νεαρό άνδρα και μια νεαρή γυναίκα να βοηθούν μια ηλικιωμένη κυρία να κατέβει μια σκάλα. Επέλεξε να γράψει μια ιστορία βασισμένη στην ιδέα ενός αθάνατου άνδρα αφηγητή, ο οποίος βλέπει τη σύζυγό του τόσο ως νεαρή γυναίκα όσο και ως την ηλικιωμένη γυναίκα που γίνεται.

Το «The Mortal Immortal» θεωρείται παράδειγμα της εξομολογητικής αφήγησης του Godwin. Η ιστορία έχει συνδεθεί με το St. Leon, ένα μυθιστόρημα του 1799 του πατέρα της Shelley, William Godwin. Το μυθιστόρημα του Godwin είχε καθιερώσει την ιδέα ενός τραγικού αθάνατου πρωταγωνιστή, που διέθετε εξαιρετικές δυνάμεις αλλά δεν μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει σωστά. Η Shelley είχε αναπτύξει αυτό το θέμα στο Frankenstein (1818). Στο «The Mortal Immortal», η Σέλλεϋ προσέθεσε μια ειρωνική τροπή – ο πρωταγωνιστής γίνεται αθάνατος κατά λάθος – και έπαιξε με τους τρόπους με τους οποίους η αθανασία του αφηγητή τον απομάκρυνε, μαζί με τη σύζυγό του, από την κοινωνία.

Μια άλλη πηγή μπορεί να βρεθεί στο έργο του Apuleius «Ο χρυσός γάιδαρος», μια λατινική σάτιρα του 2ου αιώνα, στην οποία μια θαυματουργή μεταμόρφωση βασίζεται επίσης σε ένα τυχαίο φίλτρο. Είναι γνωστό ότι η Σέλλεϋ το μετέφρασε, με την παρότρυνση του συζύγου της, το 1817. Ο τίτλος προέρχεται από το ποίημα «Ενδυμίωνας» του Τζον Κητς.

Ο Ιταλός συγγραφέας Iginio Ugo Tarchetti, ένας από τους πρώτους γοτθικούς μυθιστοριογράφους που έγραφαν στα ιταλικά και εξέχον μέλος του κινήματος Scapigliatura, έγραψε μια ιταλική εκδοχή του διηγήματος, με τίτλο Il mortale immortale. Μεταγενέστεροι κριτικοί έχουν επισημάνει ότι αυτή η εκδοχή μοιάζει τόσο πολύ με το πρωτότυπο, ώστε στην ουσία αποτελεί μια μη εξουσιοδοτημένη και ανώνυμη μετάφραση.

Μια συνέχεια της ιστορίας γράφτηκε από τον Γκάρι Τζένινγκς το 1973 και δημοσιεύθηκε στο Fantasy and Science Fiction με τον τίτλο «Ms. Found in an Oxygen Bottle».

Παρά τη δημοτικότητα του "The Keepsake" και το κύρος των συγγραφέων που συνέβαλαν σε αυτό, τα διηγήματα και τα ποιήματα που περιέχει θεωρήθηκαν μη εντυπωσιακά από τους σύγχρονους κριτικούς και εξακολουθούν να αγνοούνται σε μεγάλο βαθμό από τους λογοτεχνικούς κριτικούς σήμερα. Το Gentleman's Magazine τα χαρακτήρισε ως «χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον» και περιέγραψε το Mortal Immortal ως «ένα πλέγμα τερατωδών και αποτρόπαιων αδύνατων καταστάσεων».

Ορισμένοι σύγχρονοι κριτικοί το έχουν περιγράψει, μαζί με τις άλλες ιστορίες του Keepsake, απλώς ως εμπορικό έργο, ενώ άλλοι το έχουν θεωρήσει ως ένα έργο που αναδεικνύει το «ταλέντο της για το χιούμορ», και ως ένα «εντυπωσιακά εφευρετικό» ημι-αυτοβιογραφικό έργο.

Πηγή σχολίου:

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Mortal_Immortal

Το έργο υπάρχει ελευθέρα διαθέσιμο εδώ:

https://gutenberg.org/ebooks/56665

Μετάφραση και ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης

Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.