Ελένη Δαφνή

Η Ελένη Δαφνή μιλάει για το θέατρο, τον χώρο μέσα στο οποίο μεγάλωσε, από τα παιδικά της χρόνια στα καμαρίνια, μέχρι την πορεία της ως δημιουργός που αναζητά ελευθερία και αληθινή συνεργασία. Αναφέρεται στη θέση της γυναίκας στη σκηνή, στη μετάβαση από την πειθαρχία στο ένστικτο, στη σχέση της με τον πατέρα της μέσα στην τέχνη, στις αλλαγές που ήρθαν, ευτυχώς, ενάντια στις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάτρου, αλλά και στην αντίφαση του σύγχρονου κοινού που έχει ανάγκη  να συγκινηθεί, να συνδεθεί, αλλά φοβάται τη σύνδεση, θυμίζοντάς μας πως το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός που απαιτεί παρουσία, γιατί στην καρδιά του βρίσκεται πάντα το εφήμερο.