Μανόλης Παντελιδάκης

Ο Μανόλης  Παντελιδάκης μας άνοιξε έναν κόσμο όπου ησκηνογραφία δεν είναι διακόσμηση, αλλά ένας ζωντανός καμβάς πάνω στον οποίο ο θεατής προβάλλει τις δικές του εικόνες.

Μίλησε για το θέατρο ως μια βαθιά συλλογική τέχνη, όπου ο σκηνοθέτης και ο σκηνογράφος αποφασίζουν μαζί τι θέλουν να πουν, και όπου το πρώτο σκίτσο, η πρώτη σπίθα εικόνας, συχνά κρύβει όλη την ουσία της σκηνογραφίας.

Από τη μαθητεία δίπλα στον Τσαρούχη και την καθοριστική εμπειρία της μεταπολίτευσης μέχρι τις συνεργασίες με Βουτσινά, Κραουνάκη, Νικολακοπούλου και Κακλέα, αφηγείται μια διαδρομή που σμιλεύτηκε από δασκάλους, ομάδες, αγαπημένους φίλους, πόλεις και εγκαταλελειμμένους χώρους που τον συγκινούν.

Με τη γαλλική ανάλυση να διαμορφώνει τον τρόπο σκέψης του και με βαθιά πίστη στησημασία του χώρου, της κλίμακας και της ανθρώπινης σχέσης, μας περιγράφει πώς κάθε παράσταση γεννιέται από εικόνες που όλοι κουβαλάμε και οργανώνονται σε μια νέα πραγματικότητα πάνω στη σκηνή.